‘Veel mensen luisteren om te reageren’
Zegt Luciano tegen het einde van ons gesprek. ‘Mensen zouden meer moeten openstaan voor een gesprek. En daarmee bedoel ik vooral: mensen moeten luisteren. Hoe belachelijk je de andere kant van het verhaal ook vindt. We moeten allemaal meer luisteren om te leren begrijpen.
Luciano (beter bekend als Lu) is de art-director van Disco Dolly en Claire. Iedereen in ’t Straatje kent Lu als een gezellig figuur met wie je in de kroeg een intellectueel gesprek kunt voeren, of flink kan stampen links vooraan. Vaak kwam ik hem tegen tijdens een nachtelijke snack in de Cannbiale.
‘Niet meer man. Ik had zelf niet door hoe dik ik was.’
Zo gek dik was je toch niet?
‘Ik was niet crazy dik, maar in mijn hoofd was ik net zo dik als vier jaar geleden. Nu voel ik me lekkerder en dat is chill.’
Hoe zag je leven eruit voor de Dolly?
‘Ik werkte ergens achter de bar en ik organiseerde Sloppy op zondag. De periode daarvoor werkte ik achter de bar bij Club Nyx. Een gappie, die ik had geïntroduceerd, kreeg voorrang op de managersfunctie. Ze dachten dat ik weer ging studeren. Maar dat was mij nooit gevraagd. Dat is nu all good, want kijk waar ik nu ben.’
Maar ging je weer studeren?
‘Nee, dat was het idee. Pas toen ik bij Dolly op kantoor werkte, besloot ik mijn studie af te ronden. Ik had mijn scriptie al zo goed als af. De bestanden stonden op de externe én de backup harde schijf. Die besloten allemaal te crashen. Lu was niet down met de cloud, dus toen had ik niks meer. Ga ik nog door? Dacht ik. Maar het ging niet zo lekker met me. De huisarts verwees me door naar een psycholoog of psychiater… zo eentje zonder pillen.’
Psycholoog.
‘Juist. Toen bleek dat ik een milde-depressie had. Ik had meer tijd voor mezelf nodig, dus besloot ik school weg te doen.’
Goeie keuze geweest?
‘Ja. Alleen de studieschuld hangt nog boven m’n hoofd.’
Heb je het idee dat je nu meer vatbaar bent voor depressie?
‘Ik merk aan mezelf dat alles al gauw te veel kan zijn. Zodra ik me niet gewaardeerd voel bijvoorbeeld. Ik eet zo 2 maanden droog brood, als ik dan iemand anders kan helpen. Als ik dat te veel doe zonder blijk van waardering, voelt dat als een mes in m’n rug. Een schouderklopje is genoeg. Daardoor ben ik wat voorzichtiger met vertrouwen.’
Heb je nu minder vrienden dan vroeger?
‘Wat zijn vrienden nou? Ik beschouw heel veel mensen vrienden. Maar ik weet wel beter onderscheid te maken.’
Zet een stemmetje op: ‘O ja, gezellig. Laten we een biertje doen snel.’
‘Ja, als ik je tegenkom doen we zeker een biertje. Maar ik ga er niet achteraan.’
Even een terugblik. Waar ben je opgegroeid?
‘Geboren in OLVG. Overal in Amsterdam gewoond. En zodra het tijd was om uit huis te gaan ben ik verhuisd naar een containerwoning in Diemen-Zuid. Na een jaartje ben ik verhuisd naar Zuid-Oost en daar woon ik nog steeds. Ik heb een jongerencontract, over 3 jaar moet ik eruit. Dan ga ik net zoals iedereen in Amsterdam op zoek naar een huis.’
Zet weer een stemmetje op: ‘Dus, heb je iets groter dan een schoenendoos voor minder dan 2k per maand? Nee? Oké jammer man.’
De woningmarkt is ideaal op het moment.
‘Ik heb een lief vriendinnetje. We willen graag samenwonen, maar het gaat gewoon echt niet. Samen met velen leeftijdgenoten ben ik aan het wachten op de val van de woningmarkt.’
Hoe ben je opgegroeid?
‘Veel schoolvriendjes, geen buurtvriendjes. Ik was de enige donkere jongen in een Marokkaanse buurt. Dus vriendjes maken ging niet echt. Ik ben half Moluks, half Perzisch. Maar als iemand aan mij vraagt,’ Stemmetje: ‘Lu, wat ben je nou?’
‘Dan zeg ik: Amsterdammer. Ik ben Nederlander, want ik ben hier geboren. Nederland is geen goeie weerspiegeling van mijn persoonlijkheid. Ik ben Amsterdammer.’
Wat is het verschil tussen Nederland en Amsterdam?
‘Laatst kwam ik een filmpje tegen. Tijdens een feestje stonden twee witte jongens op het podium met een zwarte jongen aan een ketting. Dan ben ik nog het meest boos op die zwarte jongen. Die staat daar te lachen. En dan die mensen die de snelweg afzetten in Friesland… Dat soort dingen. Voor mijn gevoel zijn er in Nederland veel plekken waar mensen achterlopen op het gebied van begrip en acceptatie.’
Vind je een groot deel van Nederland racistisch?
‘Niet een groot deel. Er zijn wel delen in Nederland waar ze meer racistisch zijn dan in Amsterdam. Daarom zie ik mezelf als Amsterdammer, niet als Nederlander. Hier zijn we recht voor z’n raap, maar wel lief wanneer het nodig is.’
Voel je je vaak gediscrimineerd?
‘Niet vaak. Het overkomt me wel is. Mensen die geen hoi zeggen als je door de buurt loopt. Vrouwtjes die hun tasje naar de andere kant van het bankje bewegen als je naast ze komt zitten. Of gewoon straight-up. Mensen die zeggen: ga maar terug naar je thuisland.’
Waarheen? Molukkers mochten niet vertrekken van Nederland.
‘Precies. Ik heb hier niet voor gekozen. Dat alles gezegd hebbende; ik heb er niet echt last van, want ik laat me niet pakken. Iemand anders denkwijze veranderen gaat moeizaam. Het enige wat ik kan doen is me er niks van aantrekken. Zij denken natuurlijk: dikke kop, oorbelletje, tatoeages en hij kijkt boos. Snap ik allemaal. Enige wat ik kan doen is “goeie dag” zeggen en een beetje lachen. Hopen dat hun perceptie veranderd.’
Is dat ook waarom jij hand in hand gaat met het nachtleven?
‘In het nachtleven is het allemaal wat minder. Iedereen is wat losser, door wat het ook mag zijn dat men tot zich neemt. En het nachtleven draait om plezier. Hoe kap je je eigen plezier af? Door boos te zijn.’
Waarom ben je ooit gestopt met Sloppy?
‘De vraag naar hitjes groeide en op een gegeven moment kwam het besluit: ik ga geen Sterrenstof meer draaien in de Dolly.’
Jij bent meer van de oude-stempel doordrukken hè?
‘Wel grappig, want dat ben ik geworden naarmate de Dolly dat minder werd. In het begin draaiden we drum&bass, guilty pleasures, hiphop, alles door elkaar. We begonnen ook hitjes te draaien. Tot op het punt dat mensen dat verwachtten. Als ik dan Dancing In The Moonlight draaide, werd het beschouwd als te moeilijk.’
Wat vind je van het publiek in de Dolly?
‘Logisch. De oude Dolly-formule ging niet meer. Bijna iedere club knalt hits, afgezien van Claire, Shelter, De School en Skate Café. Dat noem je de Jantjes Verjaardag-formule.’
Vind je het niet jammer dat jongeren niet meer uitgedaagd willen worden?
‘Ja man. Ik vind er niks aan als ik een club binnenkom en ik hoor dezelfde muziek als op de radio. Ik hoef de Spotify top 50 viral niet te horen in club. Dat kan ik thuis wel aanzetten. Je kan het zien als: het publiek wilt niet anders, dus geven we niet anders. Maar je kan ook zelf het initiatief nemen door ze iets anders voor te schotelen.’
Met wat voor muziek ben jij opgegroeid?
‘Zodra ik zelf muziek ging downloaden was het hiphop. Waarmee ik ben opgegroeid: alles. Molukse gezinnen zijn vrij muzikaal. Ooms en tantes zaten in bandjes. Thuis werd voornamelijk soul, funk en boogie gedraaid. Mijn moeder had cd rekken met hard rock, reggae, disco, ambient en wat niet.’
Werd er vaak muziek gedraaid thuis?
‘Niet vaker dan we tv keken. Vaak keek mijn broertje een tekenfilm op stil en luisterde mijn moeder muziek. Dat is ook een van de redenen dat ik slecht tegen stilte kan. Ik heb altijd geluiden om me heen nodig.’
Heb je thuis ook altijd muziek aan?
‘Ja, en als ik geen muziek aan heb, dient de tv als achtergrondgeluid. Ik hou niet van alleen zijn, dat vind ik saai. Ik denk dat het komt omdat ik eigenlijk van een tweeling ben. Er was iets niet goed gegaan tijdens de zwangerschap. Mijn moeder was zwanger van, wat zij dacht, één baby. Tijdens de zwangerschap ging er iets fout en bleek dat er nog een kloppend hartje achter de ander zat. Dat was kleine Lu. Ik ben daardoor niet gelovig, wel van de spirituele kant. Klinkt een beetje kut.’
Is dat kut?
‘Ik voel me dan zo’n horoscoop-meisje.’
Hoe heeft die ervaring jou gevormd?
‘Sowieso wist ik het pas vanaf mijn twaalfde. Mijn nichtje kwam ermee. Ik had er niet over nagedacht dat het nog wel is zwaar zou kunnen zijn voor mijn moeder. Sindsdien voelde ik een extra druk op mijn schouders. Diezelfde nicht verwoordde het als: “Jij was de sterkste”. Wat nou als het andersom was? Dat die ander mij zijn kracht heeft gegeven. Dat vond ik destijds heel moeilijk.’
Het kan ook berusten op toeval.
‘Precies. Heb ik je vraag nou beantwoordt eigenlijk?’
Begint hard te lachen: ‘I like talking. Maar wat was de vraag?’
Jawel. Hoe verwerk jij spiritualiteit in jouw leven?
‘Allereerst iets over Molukkers. Die zijn heel gelovig. Overgrote deel in Nederland is Christelijk en er zijn een aantal moslims. Tegelijkertijd geloven alle Molukkers in de Adat; de spirituele regels van onze cultuur. We hebben het over voorouders, dorpen hebben bepaalde regels (de Pela: een verbond tussen dorpen). Een Pela-schap betekent dat je altijd voor elkaar klaarstaat en niet trouwt met iemand van een ander dorp. Dat verbond is gebouwd op vertrouwen en broederschap. Een inwoner van dorp A, kan bijvoorbeeld zomaar een tv uit dorp B ophalen. En andersom. Niet dat het gebeurt, want er is vertrouwen tussen de dorpen.’
‘Geesten. Laten we het voor het gemak Voodoo noemen, dat zit ook in onze cultuur. Ik kan me daar meer mee identificeren, dan met Jezus aan het kruis. Er wordt mij verteld dat ik afstam van koppensnellers uit de jungle, in rooie lendedoekjes… Ga mij niet vertellen dat die een ketting droegen met een kruisje en een langharige blanke meneer. Daarmee gezegd ben ik wel een van de weinigen in mijn familie die dat zo ziet.’
Accepteren ze dat?
‘Bijna de helft van mijn familie woont in Limburg. Die connectie is er niet echt. Als ze ernaar vragen, dan geef ik het eerlijk toe. Zo is het wel. Maar ik ga er geen mensen mee lastigvallen. Mijn opa zei vroeger: “In je eigen huis moet je niet bang zijn. Onze voorouders staan naast je in jouw huis en die zijn er voor je.” Toen ik introk in mijn huidige huis, heb ik volgens Molukse rituelen het hele huis gereinigd van dark spirits.’
Hoe dan?
‘Alle deuren en ramen open. Vanuit de hoek richting de deur met gezegend water. Ik denk ook dat karma bestaat. Positieve energie delen is heel belangrijk. Belangrijker dan negatieve energie, toch? Dat is geen hocus spocus, maar uitgeschreven is het ook niet.’
Leef je nu vooral voor jezelf?
‘Ik zou willen zeggen voor mezelf, maar dat kan niet. Ik ben nog steeds die guy, die meteen langskomt als je belt. Al moet je een bank verhuizen, het is uit met je vriendin, of je wordt in elkaar geslagen op het pleintje, ben ik er voor je.’
Anticonceptie in het basispakket, oorlogen in het buitenland, tech-innovaties. Je interesses zijn enorm breed, als ik je Facebook mag geloven. Maar als ik naar je foto’s kijk, dan zie ik alleen maar party Lu.
‘Op een gegeven moment werd ik echt moe om een uithangbord voor feesten te zijn. Ook als iemand op familiefeestjes vroeg,’ Stemmetje: ‘Hé… hè, gaat lekker hè met de feestjes. Lekker drinken enzo.’
‘Dan dacht ik altijd: als jij wist wat er omgaat in mijn hoofd en hoeveel tijd en moeite zo’n feestje kost. Vanuit het gedachtengoed: laten we samen de wereld een betere plek maken, ben ik dat meer gaan uitdragen.’
Begeef jij je niet in een redelijk oppervlakkige wereld dan?
‘Zelfs al zitten we in een party-setting, als je bullshit op me gooit dan check ik je. Stel dat iemand tegen mij zegt: “zwarte piet mag blijven, stel je niet zo aan”. Ook al hebben we dan een biertje in onze hand. Ik ga de dialoog aan om jou erin te overtuigen, dat zwarte piet moet vertrekken. Als ik daarmee iemands visie op het onderwerp kan veranderen of verbreden, dan ben ik tevreden.’
