‘In het begin scheet ik nog in mijn broek, nu ben ik een stuk stabieler en zelfverzekerder’
Leesduur: +/- 6 min
Gijs van der Grinten (Guy Gravier) zit tegenover mij op het terras. Zijn ogen stralen rust uit, om zijn nek hangt een amulet en onder zijn ogen hangen twee niet zulke grote wallen voor een woensdagochtend. Gijs is pionier van de dinsdagavond en deze heeft hij elke week met veel plezier tot grotere hoogtes gebracht. Als een puber op zijn eerste schoolfeest stond Gijs de eerste paar maanden te draaien. Oefening baart kunst, Gijs kreeg meer vertrouwen. Na een jaar van veel uitgaan en elke avond feest kwam hij tot de conclusie dat hij meer wilde en begon zich spiritueel te ontwikkelen. Daarnaast is Gijs een liefhebber van samenzweringstheorieën. Ufo’s en geheime clubjes die de wereld regeren, volgens Gijs is niks te gek. Gijs wilt overal over discussiëren, zolang je het hoofd maar koel houdt.
Interview door: Florian Teufer.
Je was de eerste DJ op dinsdag. Daarvoor was het een spelletjesavond. Hoe heb jij van de dinsdag een gewilde uitgaansavond gemaakt?
‘Nadir deed de programmering en die vroeg ik langs wilde komen. In die tijd begon ik net in clubs te draaien, maar het was nog low key. De eerste keer in de Dolly was gezellig, niet echt bijzonder. Toch vroegen ze of ik nog een keer wilde komen. De tweede keer was het echt madness.De Dolly stond vol en iedereen ging uit zijn plaat. Sindsdien werd de dinsdag in Dolly een soort van broedplaats. Ik heb in de Dolly heel veel verschillende mensen leren kennen en mijn leerproces als dj was erg bevorderend. Je staat aan het begin van de avond in een lege club te draaien en aan het einde van de avond sta je weer in een lege club. Om een gehele avond vorm te geven, dat vind ik vet.’
‘Sidney Still draait altijd boven. Totaal anders dan wat ik draai. Soms heb ik het er wel lastig mee gehad om mensen beneden te houden. Veel mensen die in Dolly komen willen hitjes horen en Sidney is daar de meester in. Die strijd maakt het gelijkertijd interessant, want de mensen die beneden blijven zijn er voor de muziek. Dat maakt de dinsdag bijzonder.’
Wie was dj Grythm?
‘Grythm was mijn eerste alias. Het stond voor ‘me trying to find my rhythm’. Leren draaien, wat wil ik draaien en hoe. Mezelf ontdekken in muziek. Voordat ik in de Dolly draaide kon ik voor mijn gevoel eigenlijk nog helemaal niet zo goed draaien.’
Hoe kijkt Grythm nu naar zijn opvolger Guy Gravier?
‘Grythm zit nog wel in Guy Gravier. Ik denk dat hij wel ziet dat er stappen zijn gemaakt. Hij heeft zijn ritme gevonden en zichzelf meer ontdekt. Een stuk stabieler en zelfverzekerd, in het begin scheet ik nog in mijn broek. In het begin dronk ik ook als een motherfucker, anderhalf jaar lang. Dat waren tijden dat ik ook elk weekend tot diep in de nacht uitging, ongelimiteerd zoop en jointjes rookte. Julien Simmons kwam altijd vanuit de Bloemenbar naar de Dolly om Jägermeister of Jack Honey shotjes te doen. Op een gegeven moment begon dat wel zijn tol te eisen en ben ik mezelf spiritueel gaan ontwikkelen. Ik dacht: kan ik het ook naar mijn zin hebben zonder drank? Ja, dat kan gewoon.’
Wat voor persoon was je toen?
‘Ik studeerde en zat bij een studentenvereniging. Dat was niet helemaal mijn ding maar ik heb er wel goede vrienden en een top tijd aan over gehouden. Mensen verwachten dat niet van mij en ik loop er niet mee per se mee te koop. Het heeft me wel gevormd tot wie ik ben, maar er rust een beetje stigma in en op studentenverenigingen, daarom heb ik het er niet graag over.’
Wat voor amulet heb je om je nek hangen?
‘Hier zit orgonite in, een composiet van metalen.’
Orgo-wat?
‘Het schijnt dat orgonite negatieve straling blokkeert, zoals de schadelijke effecten van wi-fi of telefoon stralingen bijvoorbeeld. Ik weet niet of het honderd procent waar is. De moeder van een vriend had het een keer om en die legde mij uit dat ze drie jaar lang hoofdpijn had. Ze had een blok orgonite naast haar bed gezet en na drie dagen was haar hoofdpijn weg. Ik geloof heilig dat hoe jij denkt over zaken, dat invloed heeft op je gedrag; placebo. Het is niet per se spiritueel, maar veel mensen vinden dat wel al gelijk zweverig. Het amulet begint ook makkelijk een gesprek met iemand en het ziet er leuk uit. Sinds ik het om heb gedaan ben ik wel erg positief ontwikkelt. Of het nou door die ketting komt of niet.’
Dat je spiritueel bent is duidelijk, maar wanneer is dat op je pad gekomen?
‘Dat is best makkelijk te pinpointen. Ik ben een keer naar een medium – ik zelf zeg spiritueel adviseur – geweest. Ik zocht iets, maar ik wist niet wat. Via de adviseur ben ik terechtgekomen bij een licht gedementeerde man. Hij was lid van de self realisation fellowship,ooit opgericht door de Indische Guru Paramahansa Yoganda. En hij vertelde mij over meditatie en zelfbewustzijn. In die tijd heb ik de documentaire van George Harrison ‘Living in the Material world’ gezien, hij was echt de spirituele Beatle. Op de albumhoes van Sgt Peppers Lonely Hearts Club kun je Yoganda en zijn guru’s ook zien staan. Dat zag ik en toen leek het alsof alles samenkwam. Ik begon met mediteren en ontdekte een wereld in mezelf. Inspiratie vinden in jezelf werd nog logischer dan mijn tanden poetsen.’
Even iets heel anders: de vrouwen zijn dol op je, ‘een echte gentleman’ noemen ze je.
‘Natuurlijk probeer ik dat altijd te zijn. En ik ben zeker ook keren geen gentleman geweest. Gisteren was ik wel echt een gentleman. Een meisje die ik niet kende ging op het einde van de avond op de grond zitten. Ze was duizelig. Ik heb haar even naar huis gebracht en toen ben ik door naar mijn eigen huis gegaan. Ze was veel te jong. Maar weet je, leeftijd is relatief. Maar wel goed dat ik zo bekend sta.’
Wat is jouw connectie met Dick on jazz?
‘Hoe zou ik gelukkig oud willen worden, dan denk ik aan Dick. Ik heb hem leren kennen door een fragment van Man Bijt Hond. Dat was pure authentieke televisie. De favoriete plaat van Dick‘de oudste dj van Nederland’ heette het. Hij draaide een nummer van Duke Ellington. Ik kende een meisje dat bij Man Bijt Hond werkte. Het was een vette plaat, dus ik moest het weten. Ik heb hem opgezocht en toen is hij een keer langsgekomen met zijn vrouw. Ik heb er daarna aan meegedragen dat hij op North Sea Jazz festival stond. Dick is rond de 90 en echt een levensgenieter, zo scherp en energiek. Iemand die zijn passie deelt met mensen en daar actief in is.’
Je gelooft in samenzweringstheorieën?
‘Dat zou ik nooit zo verwoorden. Ik twijfel er niet aan dat er bepaalde structuren van macht werkzaam zijn die het algemeen belang (de gezondheid van de mens en planeet) niet als drijfveer hebben. Bepaalde financiële belangen die meespelen, in de bankenwereld of in de farmaceutische industrie. Het is niet eens een theorie, maar een gegeven. Kapitalisme betekent dat koste wat het kost winst gemaakt moet worden.’
Leg uit.
‘Vroeger was het een samenzwering dat de overheid je gesprekken afluisterde. Dat is nu een feit. Of dat de media ons een perspectief voorschotelde om belangen te dienen. Ook een feit. Bepaalde westerse politici in de VN verkondigen een leugenverhaal om een oorlog te starten, dat is gwoon een feit. Dat is de Irak oorlog. Propaganda is realiteit. Dat heet politiek. Heel veel mensen vinden dat gek. Maar het is allemaal aantoonbaar.’
‘Ik heb een master New Media & Digital Culture gedaan. Alles over Wikileaks, Edward Snowden en Anonymous. Daar kwam al naar voren dat het informatie monopoly aan het afbrokkelen was. Ik hou mij niet meer heel veel bezig met wat echt is en wat niet. De meeste informatie verkrijgbaar via het nieuws is om te informeren, entertainen en macht uit te oefenen. Echte objectiviteit van media bestaat niet meer.’
Kun je jouw boodschap over ook overbrengen door muziek?
‘Woorden blijven woorden en energie is energie. Als je door muziek een ervaring kan overbrengen hoef je er geen woorden meer aan vuil te maken. “Schrijven over muziek is hetzelfde als dansen over architectuur,” zei iemand ooit. Ik vind beiden interessant, zowel gevoel als ratio. Soms luister je naar een nummer dat zoveel in je losmaakt, dat is de tijdloze connectie die in muziek zit. Daarmee transcendeer je tijd en ruimte. Of als je voor het eerst nieuwe muziek komt en tot bepaalde inzichten komt. Luister bijvoorbeeld naar Michael Jackson – They don’t care about us, daar zitten allemaal verschillende lagen in die je kunt begrijpen. Mensen die Michael Jackson kut vinden sporen niet, die mensen missen een soort van element dat ons op emotioneel niveau menselijk maakt.’
Vanavond is de laatste Dolly Dagger. Normaliter staat de rij rond elf uur tot aan de Amerikaanse boekenwinkel op het Spui. Wees er vroeg bij, vol is vol. En je wilt Gijs vanavond echt niet missen.